وَ قَالَ ع فِي دُعَاءٍ اسْتَسْقَى بِهِ - اللَّهُمَّ اسْقِنَا ذُلُلَ السَّحَابِ دُونَ صِعَابِهَا قال الرضي
- و هذا من الكلام العجيب الفصاحة - و ذلك أنه ع شبه السحاب ذوات الرعود و البوارق - و الرياح و الصواعق
- بالإبل الصعاب التي تقمص برحالها و تقص بركبانها
- و شبه السحاب خالية من تلك الروائع - بالإبل الذلل التي تحتلب طيعة و تقتعد مسمحة
و درود خدا بر او، فرمود: (در دعا به هنگام طلب باران فرمود)
خدايا ما را با ابرهای رام سيراب کن، نه ابرهای سرکش
(اين کلمات از فصيحترين و شگفتیآورترين کلمات اديبانه است
که ابرهای سرکش همراه با رعد و برق را به شتران چموش تشبيه کرد که بار از پشت میافکنند و سواری نمیدهند،
و ابرهای رام را به شتران رام تشبيه کرد که به راحتی شير داده، و سواری میدهند)
(نيايشی، معنوی)
وَ قَالَ ع: مَا الْمُجَاهِدُ الشَّهِيدُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَعْظَمَ أَجْراً
- مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفَّ - لَكَادَ الْعَفِيفُ أَنْ يَكُونَ مَلَكاً مِنَ الْمَلَائِكَةِ
و درود خدا بر او، فرمود: پاداش مجاهد شهيد در راه خدا،
بزرگتر از پاداش عفيف پاکدامنی نيست که قدرت بر گناه دارد و آلوده نمیگردد،
همانا عفيف پاکدامن، فرشتهای از فرشتههاست.
(اخلاقی)